........Bir oyunun cenin hâli!
...............................................Nâzım Hikmet'e ithaf
Oğuzcan Önver
3 Haziran 2010
X - Lunaparklar geceleri nasıl olurlar?
Y - Neden sordun şimdi bunu bana? Nereden geldi böyle saçma bir soru aklına? Saçmalamayı bırak da, nereye kaçacağımızı söyle! Daha doğrusu, senin nereye kaçacağını söyle! Çünkü ben, seninle daha fazla gelemem, yanımda sen de olsan, bu işin sonuna kadar gidemeyeceğimi, sana en başta söylemiştim. Küçücük bir kızım var benim. Gözü sürekli olarak kapıda beni bekliyor. Yakalanırsam eğer… Anlıyorsun değil mi?! Elimden geleni yaptım ben; bu kez son! Geçen gece neredeyse yakalanıyorduk. Neden öldürdün ki o adamı? İlla öldürmen gerekli miydi sanki?!Neyse... Sakin ol... Sakın cevap vereyim deme! İnsanların sırlarını daha fazla taşıyamam. Bak! Bir daha söylüyorum; bu kez son! Söyle ne yapıyoruz?
X - Sen hiç nesli tükenmek üzere olan bir canlının yaşadığı tekin olmama hâlini gördün mü?
Y - Bıktım ama artık senin saçma sapan sorularından! Söyle haydi! Nereye gidiyoruz?
X - Bu gece yarısı kuzeydeki istasyona gidiyoruz. Orada bir trene bineceğim ve seni bir daha asla görmeyeceğim. Yollarımız ayrılacak, yardımların için teşekkür ederim.
Y - Tamam. Yakalanırsan eğer kimseye benden bahsetme!
X - Peki, kimseye senden bahsetmem...
Y - Bir zamanlar ben de masum bir melektim ve cennetten kovuldum. Biz, tüm insanlar, cennetten kovulduk ve dünya denen bu cehenneme düştük. Aslında hepimiz birer yanılsamanın sancılı sanrılarıyız! Ve Tanrı, henüz bize Kaf Dağı’nın ardını göstermedi. Varlığımız bir masal kahramanının gözyaşları kadar lirik ve yokluğumuz hissedilir derecede diyalektik…
X - Tabii ki bunlar, bir insanın, başka bir insanı öldürmesini meşrulaştırmaz. Ama siz hiç nesli tükenmek üzere olan bir canlının yaşadığı tekinsizliği gördünüz mü?
Y - Veya lunaparklarda geceleri neler olduğundan haberdar mısınız? Cinayetle cinnet arasında sadece bir "ay" var.
X - Seni istasyona kadar getirdim dostum! Bundan sonra yalnızsın hayatta. Kendine dikkat et!
Y - Her şey için tekrar teşekkür ederim. Kızını lunaparklardan uzak tut!
X - Ben zaten hep yalnızdım ve biz, yani tüm insanlar doğduğumuz andan beri hep yalnızız. Öldüğümüzde de yalnız olacağız. Mezarımızda ağlayan yakınlarımız gittiğinde, toprağın derinliklerinde, kimse kalmayacak yanımızda. Karanlık bir anlık bir korku olmaktan çıkıp, sonsuz bir güç olarak, benliğimiz ve bilinçaltımız karşısında gittikçe güçlenecek.
Y - Geçmişi ve geleceği olmayan bir zamanda kemiklerimiz, organlarımız ve beynimiz doğayla bütünleşecek. O hep bahsettiğimiz ‘’doğaya dönüş’’ gerçek anlamda, kızıl bir kararlılıkla gerçekleşecek! Ama bir çiçek olarak güneşi tekrar gördüğümüzde fotosentez yapmak bizim için hiç de kolay olmayacak!
X - İyi günler, burası boş mu?
Y - Evet, boş, oturabilirsiniz.
X - Tren yolculuğu yapmak için ne güzel bir gün değil mi?’
Y - Aslında hem tren yolculuklarını, hem de güneşli günleri pek sevmem. Bu durum, bana pek samimî gelmiyor. Gökyüzü yalan söylüyor gibi biraz ve yalanlarını örtmek için güneş ışınlarını gözlerimize boca ediyor.
X - Yalanları örtmek için karanlığı tercih etmesi daha mantıklı değil mi?
Y - Değil! Karanlıkta yalanlar gözükmez. Kötü insanlar aslında yalan söylemez. Ne düşünüyorlarsa söylerler ve ne yapmak istiyorlarsa yaparlar. Yalanlar iyiler içindir.
X - Size bir yalan söylememe izin verir misiniz?
Y - Tabii
X - Şu an tutuklusunuz!
Y - Yolculukların en kötü tarafı, yol boyunca sizle olan insanlarındır. ‘’Yoldaşlar’’dır! Onları sadece o yolcululuk esnasında tanırsınız ve yolculuk bitince onlarla aranıza derin bir uçurum girer. Yabancılaşma duygusunu tüm hücrelerinizde dibine kadar hissedersiniz. Yolculuk hayatın kısa bir özetidir. Resmigeçit törenlerinde, kimse apaçık ortada olan resmi seçemez!
X - Yoldaşlarınızı daha iyi seçmelisiniz!
Y - Sizin trende olabileceğinizi düşünmeliydim. Ama kuşkucu yanım, bir kuş kadar özgür olabildiği için her zaman yanımda olamıyor.
X - Ben, sizi ihbar eden ve bizimk sizi yakalamamızı sağlayan "yoldaş"ınızdan bahsediyordum...
Y - Siz, hiç nesli tükenmek üzere olan bir canlının yaşadığı tekin olmama hâlini gördünüz mü?
X - Hayır. Sen gördün mü?
Y - Gördüm.
X - Güneydeki lunaparkın bekçisini neden öldürdünüz?
Y - Lunaparklarda geceleri neler olduğunu biliyor musunuz?
X - Hayır! Anlat bakalım!
Y - Fotoğraf çekmek için o gece lunaparka gitmiştim. Lunapark kapanmıştı. Kimse ortalıkta yoktu ve yalnız bir lunapark benim için değerli bir kompozisyondu.
X - Bekçi, size fotoğraf çekmeniz için izin vermedi mi?
Y - Hayır. Girişte kulübesinde yoktu. Ben de içeri girdim ve fotoğraf çekmeye başladım.
X - Eee sonra ne oldu?
Y - Lunaparkın kuzeyinde bazı sesler duydum. Bir çocuğun çığlıkları… Oraya doğru koşmaya başladım. Bekçi toprağı kazıyordu. Bir çocuk çığlıklar atıyordu. Bekçi ben, görür görmez üzerime yürüdü ve fotoğraf makinemi almak istedi.
X - Bekçi çocuğu öldürecek miydi?
Y - Ne yapacağını bilmiyordum, anlamamıştım. Sadece o çocuğu kurtarmak istedim. Bekçiyle kavga etmeye başladık. Silahını çekti. O arbedede silahını ateşledi ve kendini vurdu.
X - Sonra ne yaptı?
Y - Korkmuştum. Çocuklar birlikte koşmaya başladık. Sonra polis arabasının seslerini duydum. Kimseye bir şey söyleyemezdim. Ve kaçmaya başladım.
X - O çocuğa ne oldu?
Y - Bilmiyorum. O geceden sonra bir daha o çocuğu görmedim.
X - Söyleyecek başka bir şeyin yoksa seni mahkemeye sevk ediyorum.
Y - Sen hiç nesli tükenmek üzere olan bir canlının yaşadığı tekin olmama hâlini gördün mü?
X (ile) Y - Son
* Oğuzcan Önver, Bulunmaz Tiyatro oyuncusudur!
***
Ayrıca bakınız:
GENÇ BİR OYUNCUNUN ANI DEFTERİ / 1
Bir palyaçonun gözyaşlarıyla makyajını silme çabası...
GENÇ BİR OYUNCUNUN ANI DEFTERİ / 2
Bir Bahar Temizliği
GENÇ BİR OYUNCUNUN ANI DEFTERİ / 3
Bilinçaltında Ölümcül Anlar
GENÇ BİR OYUNCUNUN ANI DEFTERİ / 4
İntiharın Genel İdeolojisi
GENÇ BİR OYUNCUNUN ANI DEFTERİ / 5
"Devrimci Ayinler"
GENÇ BİR OYUNCUNUN ANI DEFTERİ / 6
Lunaparklarımdaki atlıkarıncalar
Oyuncu Oğuzcan Önver, şiir de yazıyor!
http://oguzcanonver.blogcu.com/
.jpg){kind=link}