Ölüm Bir RandevudurTheresia Walser
Oyun bir huzurevinde geçiyor. Son durakta, küçük, unutulmuş bir topluluk. Fakat oyun, yaşlanmanın getirdiği umarsızlığı ya da ümitsiz bir varoluşun dehşetini betimleyen, sosyal bir inceleme olmaktan çok; bu durumun beraberinde getirdiği, içinde herkesin “özlem hakkını” talep ettiği grotesklikleri tasvir eden bir yapıya sahip. Kendi varlıkları sonlanmaya yüz tuttuğu için birbirlerine dayanmak zorunda olan, tuhaf ve inatçı sesler.
İşte bu huzurevinde çalışan bakıcılar “King Kong’un kızları” (King Kong'un Kızları" / Almanca: "King Kongs Töchter" / İngilizce: "King Kong's Daughters"); yaşlılar onlara “hizmetçileer” ("hizmetçiler") diye hitap ediyorlar. Sürekli, bakıcı olma durumunun sınırlarıyla karşı karşıya gelen, bakıcılık mesleğini sorgulayan ve bunun gerçekten bir meslek olabileceğinden şüphe eden üç genç kadın. Son kertede elden hiçbir şeyin gelmediği bir meslek.
Kendilerini bu umarsızlığa teslim etmeyi istemiyorlar; nihayete erdirecekleri şey ışıl ışıl olmalı. Ölümü yaşamsal bir oyun gibi işliyorlar, yaşlılara kendi gençliklerinin idolleri olarak ölmeleri birer Mae West, Greta Gabro, Clark Gable vs. olarak ölmeler (ölmeleri), için onlara ünlü starların ölüm sahnelerini canlandırtıyorlar. Tıpkı King Kong’un kızları (King Kong'un Kızları / Almanca: King Kongs Töchter / İngilizce: King Kong's Daughters)nın dediği gibi “ölmek ve ölürken hala (hâlâ) kendine benzemek, çok fazla şey istemek olur.
Bu sırada “King Kong’un kızları” ("King Kong'un Kızları" / Almanca: "King Kongs Töchter" / İngilizce: "King Kong's Daughters") kendilerini de büyük idollerin ölüm sahnelerinin ve dolayısıyla da kaderlerinin yöneticisi haline getiriyorlar. İdollerin ölüm yıldönümlerinde ölünüyor her defasında. “Ölüm bir randevudur” diyorlar “ve biz de onun şefleriyiz”.
Oyun bir geceyi kapsıyor; bir yandan böyle bir düzenlemenin geçirdiği süreci tasvir ederken -yaşlı bir kadının King Kong’un kızları (King Kong'un Kızları / Almanca: King Kongs Töchter / İngilizce: King Kong's Daughters) tarafından çöplükten sürükleyerek getirilmiş bir kanepe üzerinde, Mae West olarak “ölmesi” gerekiyor- , öte yandan hayatlarında uykuya yer olmayan, yaşlı huzurevi sakinlerinin huzursuzluğunu betimliyor parça parça.
Tam da böyle bir durumun içine, sokaktan gelen genç bir adam dalıveriyor birden; sözüm ona bir maceraperest, Atina’ya yapacağı yolculuğu kaçırdığını iddia eden ve geleceğinin onu ezip geçmesinden korkan biri.
Toplumun onlara biçtiği rolle yetinmek istemedikleri için, kendi hakikatlerini şiirsel, hüzünlü ve komik bir biçimde kendi başlarına kurmak isteyen ve birbirleriyle çarpışan farklı gerçekliklerin oluşturduğu bir halka. Ve üç kadının, ondan bir zafer talep ettikleri, umarsızlığın keyfiyetine karşı ayaklanmaları.
Diğer tüm soruların yanında ortaya çıkan bir soru: Ölüme yaklaşanlar için bir tür “hizmet” mümkün mü?
(5.5.1998, Spectaculum 71, Suhrkamp 2000) Çeviren: LİNÇÇİ Dilek Altuntaş
(Kaynak: sibelarslanyesilay.com)
***
Oyun'un notu: Yukarıdaki metni, www.sibelarslanyesilay.com sitesinden alarak olduğu gibi yayınladık. Ancak, metinde bulunan LİNÇÇİ ada biz link verip, bu adı biz kırmızı renkle belirginleştirdik. Ayrıca, metindeki bariz yazım yanlışlarını kırmızı renkle belirtip, doğrularını yeşil harflerle biz yazdık!
Ayrıca bakınız:
LİNÇÇİ Ertuğrul Timur, öznesiz tümce kuruyor!
Yalan makinesi ve küfürbaz Mustafa Demirkanlı'nın sözde küfre karşı kampanyasına alet olanların imzaladıkları metni ve alet olanları teşhir ediyoruz!
Linç imzacıları listesi
