25 Haziran 2008 Çarşamba

Bazı insanlar ölmez!...

Kazım, henüz müziğin başındayken, önce İstiklal Caddesi / Beyoğlu Han'da bulunan Bulunmaz Tiyatro'ya ve daha sonra İstiklal Caddesi / Aznavur Pasajı'ndaki Bulunmaz Kültür Merkezi'ne uğrayan insanlardan biriydi. Oturup doya doya söyleştiğimizi hiç anımsamıyoruz. Biz karıncalar gibi tiyatro yaparken, o da ağustos böceği gibi müzik üretirdi. Hem de bir karınca çalışkanlığıyla. Hiçbirimizin sanat yapmanın dışında zamanımız yoktu. Bir de toplumsal savaşıma omuz vermenin dışında. Kazım, tabiri caizse "hızlı yaşadı, genç öldü". Yüreğimizin bir yanı hep soğuk kaldı. İyi ki müziği var!...

(Ayrıca bakınız: Kazım yüreğimizde...)