Cemal, kağıt çantasında bol miktarda dâvâ kağıdı olan babasını çekti!

Onların arkasında devlet, benim arkamda halk var... Milyonlarca değil... Ben, nicelik için değil de "nitelik oluşturmak" için savaşım verdiğimden, kara kalabalıkların "devrimci hâl"e gelmesinin ateşini artırıyorum. Ben, tiyatro düşünürken ve tiyatro yapmaya çabalarken, sırtımı zifirî devlete yaslamak yerine, halkın sınıfsal bilincini artırabilen "bilimsel sosyalizm güneşi"ne dönüyorum. Beni sosyalizm güneşi ısıtıyor. Yüreğinde insan sevgisi besleyenler, "devletin beton renkli sevgisizliği"ne değil de halkın yoksul ama yoksun olmayan mert sevgisine güvenir. Ben, tiyatroya bile gidemeyecek kadar "yoksul halkın sanat yapma hakkı"nı inşa ederken, sırtını meşin suratlı devlete yaslayabilen, ruhu bomboş gözlerle kör kör bakan zavallıların "Kültür Bakanlığı Çanağı" yalamalarını gözlüyorum!

Sosyalist Sanatçı Hilmi Bulunmaz