Tiyatro esnafı o kadar korkak ki, "höt" deyince, "al sana ot" diyor!... Eşeği sevebilmek için önüne "ot" koymak gerekir. Kültür Bakanı Ömer Çelik, DT Genel Müdürü Mustafa Kurt, İDT Müdürü Şakir Gürzumar, nasıl bir çıkar gözetiyorlar ki, İDT reklâm kulelerine, gün yirmi dört saat, yıl üç yüz altmış beş gün altı saat sahip çıkmıyor, çıkamıyor, asla çıkmak istemiyorlar!
Tiyatro esnafı o kadar çıkarcı ki, DT / İstanbul Devlet Tiyatrosu reklâm kulelerinin ticarî kuruluşlarca işgâl edilmesine asla ve kesinlikle hiç ses çıkarmayıp, hep göz yumuyorlar. Çıkarmadıkları sesler ve yumdukları gözler karşılığında, hiçbir zaman için tam zamanında, ayın birinde yayınlanmayan ve bu nedenle de DT'nin (dolayısıyla benim, devletin, halkın ve tüyü bitmemiş yetimin) hep zarar etmesine sürekli neden oluyorlar!
Tiyatro esnafı o kadar çaresiz ki, çevirdikleri ve/ya yazdıkları oyunumsu çöpleri Devlet Tiyatroları'na satmak için, İDT reklâm kulelerini asla ve kesinlikle görmüyorlar, göremiyorlar ve görmek istemiyorlar!
Durum böyle olunca, işleyiş tıpkı şöyle oluyor:
1 - Tiyatro dergileri işgâli asla görmediği,
2 - Tiyatro yazarları işgâli asla görmediği,
3 - Oyun çevirmenleri işgâli asla görmediği
için boyuna ve kilosuna göre yemleniyorlar!...
Şöyle bir sözümüz var: "Gör beni, göreyim seni!" Genel olarak geçerli olan bu söz, Devlet Tiyatroları İstanbul Devlet Tiyatrosu reklâm kuleleri söz konusu olduğunda, anlam ve biçim değiştirerek şöyle oluyor: "Görme beni, göreyim seni!" Görüp gösterdik!!...
Sosyalist Sanatçı Hilmi Bulunmaz
