***
Lafı bu kadar dönüp dolaştırdıktan sonra gelmek istediğim nokta şudur ki: neoliberal dönüşüm ve daha genel olarak sistem, bize kullanacağımız kelimeleri bahşetmekte. Bunun dışında kullanmaya kalktığımız kelimeler (örneğin; hakkaniyet, ortak yaşam, devrim) ya anlaşılmamakta ya da gene sistem tarafından yaftalandığı halleriyle zihinlerimizde yer etmektedir. Panel boyunca "telif", "hak" gibi kavramlarla bu derece haşır neşir olunurken "özel mülkiyet", "özel mülkiyetten kaynaklı telif hakları", "bilginin iktidarı ve tekelleştirilmesi" gibi kavramların bu derece gözden, zihinden ve dilden ırak olması şaşırtıcı olmuyor. Hele zaten söze "özel mülkiyet"le başladığınızda bir çok kimse kendisine ortodoks Marksist bir seminer verileceği algısıyla içeriği dinlememeye başlıyor. Konuşmacılar, katılımcılar ortada zımni bir sözleşme varmışçasına kendi düşüncelerini, görüşlerini kabul görmüş kavramların içine sığdırmaya çalışıyorlar. Bu durumda ortaya çıkan şey ise , biraz abartarak söylüyorum, "isyan" demeye çalışırken dudaklarınızdan "itaat" kelimesinin dökülmesi. İşte neoliberalizmin en büyük başarısı da budur: bütün muhalefet alanlarını kendi içine çekmesi, bu şekilde sınırlandırmaya çalışması. İşte tam da bu yüzden "amatör tiyatrolar", piyasa kısıtlamalarına alternatif bir ortam yarattığı, öznelerinin bireysel çıkar ve kar amacında olmadığı ve maddi, zamansal kısıtlamalardan büyük ölçüde azade olduğu için "alternatif" bir alandır diyebiliyoruz. Esas meselede budur! Sistemin içselleştiremediği, kendine göre biçimlendiremediği bir alan vardır ve bu alan bir şekilde piyasa ilişkilerine adapte edilmeye çalışılmaktadır.
Tıklayınız: "Düşünme Yetisinin Biçimlendirilmesi [Telif Tartışmaları]"
