Bir elektronik mağazası ve ardından bir marketten çıkıp, bir lokantaya doğru yönelmek için arabamızın park yerine hızla ilerlerken, temiz bir arabadan, küçük bir delikanlı annesiyle birlikte indi. Küçük delikkanlı, uzun sayılabilecek bir yoldan geldikleri için, arabada uyumuş, gözlerini açmakta iyice zorlanıyordu. Çocuğa yaklaşıp, yanıma gelmesini söyler söylemez, çocuk, başını göbeğime yaslayıp, tatlı uykusuna devam etti...
Çocuğa sorduğum sorulara kendisi yanıt vereceğine, annesi yanıt verdi. Birkaç beylik sorudan sonra, çocuğun neden kravat taktığını sordum ve aldığım yanıt, beni bile yerime çivileyiverdi. Annesi aynen şöyle söyledi:
"Kendi çocuğunu özgürce yetiştiren bir anne olarak, çocuğumun bütün isteklerini yerine getirmeye özen gösterdiğim için, çocuğum benden bir kravat ister istemez, kesinlikle ikirciklenmede bulunmadan, çocuğumla birlikte güzel bir mağazaya gidip, onun seçtiği bu kravatı satın aldım!"
Küçük delikanlının annesiyle muhabbet koyulaştığında, emperyalizm konusunda ne düşündüğünü sordum... O, soruya soruyla yanıt verdi:
"Ben, küçücük çocuğumun bile özgürlüğüne hürmet ederken, nasıl olur da emperyalizmi onaylayabilir, nasıl emperyalizme evet diyebilirim?..."
İnsanlıktan umudumu kesmemeye devam edip, lokantaya yönelirken, "Kongo Ateşi" romanı içerisinde tutsak kalmış Kongo ve onun namuslu lideri Lumumba'yı en derin hücrelerime dek bir kez daha duyumsadım!
Sosyalist Sanatçı Hilmi Bulunmaz
