ey petersburg
mavi mürekkep vurmuş yüzüne
ıssız sokakların birer ak kağıt
ay mı güneş mi gökyüzündeki tin
çetin bir soğuk sızıyor yüreğime
sessiz uzaklarda kaldı geçmişim
bir daha dönmek mümkün değil
uluyan bir kurt gibi çağırıyor deniz
adım atsam mutluluğa düşeceğim
hilmi bulunmaz
beş şubat iki bin on üç