kara bir tabut var ellerimde
adresi belli olmayan bir mektup
yokuş yukarı akan azgın bir ırmak var
yokuş aşağı hızla yuvarlanan güneş gözlü bir çocuk
geldinse mızmızlanma öyle kocakarılar gibi
yekin artık ey ölüm
gelincik tarlalarına konan kara kargalar gördüm
süt beyazı papatyalara saldıran tek bacaklı çekirgeler
bir bok olamadığı için şekspirin sikini tutan şarlatanlar gördüm
ışıltılı sahnelerde akan zift renkli orospu çocukları
tepinip duruyorlar güzelliklerin üzerinde gün boyu
yekin artık ey ölüm
hilmi bulunmaz
yirmi iki ekim iki bin on iki
