14 YIL ÖNCE, BEN DEMİŞTİM Kİ:
BÜKTEL / 18 Aralık 2011
BÜKTEL / 18 Aralık 2011
(...) "Final" gibi bir abukluğa, "İlk Kadın" gibi sıkıcı bir "hikaye okuma" tiyatrosuna, "Olmayan Kadın" gibi bir utanmazlığa DT çatısı altında yer vermekle bindiğiniz dalı kestiğinizi ne zaman fark edeceksiniz? İlle yere çakılmanız mı gerek? İlle birinin düdüğü çalıp "paydos" diyerek kapınıza kilit vurması mı gerek? Ancak o zaman mı anlayabilirsiniz? Eleştirmen diye, "Olmayan Kadın" için tezahürat yapan Ayşın Candan'a inanarak; seyirci diye "çağdaş sahne estetiği" mavallarıyla şartladığınız üç tane zavallı öğrenciye ve 25 yaşını çoktan doldurup kazık kadar adam oldukları halde hâlâ Zeynep Oral'ı bile eleştirmen zanneden üç beş masuma bel bağlayarak, maaş güvencenizi daha ne kadar koruyabilirsiniz? Çiftliğinize kendinizden iyileri sokmayarak, yaklaşan akıbetten daha ne kadar korunabilirsiniz? (...)
(Coşkun Büktel, "Türk Tiyatrosundan İnsan Manzaraları", sayfa 348.) Tamamı için,
(Coşkun Büktel, "Türk Tiyatrosundan İnsan Manzaraları", sayfa 348.) Tamamı için,
NOT: Yukarıdaki ifadelerim 13 yıl önce (1998) yayınlanan "Türk Tiyatrosundan İnsan Manzaraları" adlı kitabımda çıkmıştı. Ama aslında o ifadeler, kitabımdan önce"Gölge Tiyatro"dergisininTemmuz-Ağustos 1997 tarihli sayısında da (yani 14 yıl önce) yayınlanmıştı. Her zaman haklı çıkması yüzünden nefret edilen ve haklı çıkmayı pahalıya ödeyen bir yazar olmaktan gurur duyuyor değilim ama yüksünmediğim ve pes etmeyeceğim de kesin...