DT yönetmeni Şakir Gürzumar'ın tümüyle budadığı bir sahne!...

Yönetmek için yalnızca budayamayacağı kadar saygı duyduğu metinleri seçen ve bir şeyler budamadan da kendini yönetmen hissedebilenlere...

...Ve "Ölüleri Gömün"ün (aşağıdaki videoda kısa bir bölümünü sunduğumuz) 1998 Yıldız Üniversitesi Oyuncuları prodüksiyonunu yönetmiş olan (1999 Ağustos depreminde kaybettiğimiz) Gürkan Gür'e...

Selam olsun!

Ölüleri Gömün'ün İstanbul DT prodüksiyonunda tümüyle budanan bir sahnesi from Coskun Buktel on Vimeo.

YUKARIDAKİ VİDEONUN METNİ:

(...)

CHARLEY: Onlar ölü, değil mi? Kimse onları canlı canlı gömmeye kalkmıyor.

BEVINS: Aynı kapıya çıkar, Charley. Şu an canlı olmalıydılar. Nedir ki onlar -bir avuç çocuk? Çocuklar ölü olmamalıydılar, Charley. Üstlerine toprak atılmaya başladığında işte bunu fark etmiş olmalılar. Ölüp de ne boka yaradılar? Ellerine bir şey geçti mi? Kimse sordu mu onlara? Kurşun yağmaya başladığında orada olmayı kendileri mi istedi diye? Onlar yalnızca çocuk, ya da karıları ve küçük çocukları bulunan genç delikanlılar. Evde olmak isterlerdi, bir kitap okuyor olmak ya da çocuklarına k-e-d-i'nin kedi diye okunduğunu öğretiyor olmak, ya da rüzgârın esintisine açık bir arabada bir kadını kırlara götürüyor olmak... Ölü olsunlar ya da olmasınlar, toprak yüzlerine çarptığında bunu fark etmiş olmalılar.

CHARLEY: Gömün onları. Benim bütün diyeceğim bu...

(Gecenin içinde bir makinalı tüfeğin çatırtısı duyulur. Bevins vurulur. Sendeler.)

BEVINS: (Boğazını kavrayarak) Charley -Charley...

(Yere düşerken parmakları en üstteki kum torbasından aşağı sarkar. Makineli tüfek yeniden çatırdar ve CHARLEY de vurulur. Sendeler.)

(...)

KAYNAK: "Eleştiren Oyunlar" S.139-140.