Semih Çelenkson paragraflar
Peki ne yapılmalı? Ülkemiz öğreticidir. Yöntem ararken Ahmet Vefik Paşa’nın yüz yıl önce Bursa’da yaptıkları kılavuz olabilir. Bunun için, ödenekli ve özel tiyatrolarda “tiyatro aboneliği” sistemi hızlı bir biçimde geliştirilmelidir. Tiyatro bileti seyircinin ayağına götürülmelidir. (Murat Atak’ın Ankara DT Müdürlüğü döneminde pazar yerlerinde tiyatro gişesi projesinin bu bağlamda yaratıcı bir çaba olduğunu belirtmek gerekiyor.) Eğitim kurumları ailelere yönelik bir sanat seyircisi yaratma çabasına girmelidir. Sendikalar gerek kamu gerekse özel kuruluşlarla yaptığı toplu sözleşmelerde “kültürel haklar”ı da öne çıkartmalı ve ayda bir ücretsiz tiyatro ya da sinema bileti şartı konmalıdır. Küçük ölçekli işletmeler de kendi çalışanlarına toplu bağlantılar yoluyla bir kültür-sanat seyircisi/paylaşanı olma yolunda katkı sağlamalıdır. Yalnız seyirci yaratma işinde “tek seyirci” önemlidir. Önemli olan “tek seyirci”de tiyatroya gitme geleneği yaratmaktır. Bunun yolu da, öncelikle kitlesel seyirci yaratmak ve bu seyircinin içinden “tek seyirci”lere ulaşmaktır. Bu işin sadece ilk evresi planlı olabilmektedir. İkinci evre tek izleyicinin bilincine ve sanat ürünüyle kurduğu elektriğe bağlıdır. Bu evrede ise görev nitelikli ve seyircisi ile elektriğini kaybetmeyen üretimleriyle sanatçılara düşmektedir. Bu uzun ve planlı bir süreç olmalıdır. Bunun yolu da; tüm kamu kurum ve kuruluşlarını, sendikaları, üniversiteleri, okulları, dershaneleri, esnaf birliklerini, özel kuruluşları, meslek odalarını ve tüm ödenekli ve özel tiyatroları da içine alan kapsamlı bir kültür seferberliği ve bunun örgütleyici adresi ise Kültür Bakanlığı olmalıdır.
tıkla: Gölge Tiyatro
