Korktuğum aynen başıma geldi. Aynen mi? Hayır, mum ışığında kitap okumaya çalışacağımı en kötü ihtimal olarak hesaplamıştım. Ama bahçedeki kar kalınlığı diz boyuna ulaşmıştı ve gece soğuktan kitap okumaya yeltenemedim bile...Dün geceyi karanlıkta ve kar soğuğunda nasıl geçirdiğimi daha uygun bir zamanda yazacağımı sanıyorum. Elektrik, ben İzmit'e gelirken bugün de hâlâ gelmemişti. Bugünün özel tersliği ise, İzmit'e gelirken gözlüğümü evde unutmuş olmam. Bugünün Pazar olduğunu, dolayısıyla Belediye’nin vayfi hizmeti veren kaloriferli ortamının kapalı olduğunu unutmuş olmamı terslik bile saymıyorum. İzmit’te bulabildiğim en ucuz kafeden “el (ya da göz) yordamıyla” yazıyorum.
