Tiyatro, hayatımıza renk katan, en ciddî ve en samimî sanatların başında gelir... Tiyatronun sanat olabilmesi için, öncelikle şiir diline sahip olması gerekir. Şiirsiz tiyatro yumurtasız omlete benzer... Buradaki şiir, "birebir şiir" anlamına gelmemelidir... Tiyatrodaki şiir salt imgesel değil, imgesel olanın yanında simgeseldir de. Tiyatrodaki zorunlu şiir dilini anlamayan, o şiir dilini izleyiciye aktaramaz!... Tiyatroya, yalnızca dramaturg gözüyle bakıldığında, tiyatro, şiirinin de değerini yitirir... Şiirinin değerini yitiren tiyatro, sanat olmaktan hızla çıkarak yalnızca bir sirk gösterisi ve hem de kötü bir sirk gösterisi olur. Tiyatro yalnızca mizansene tutsak olduğunda izleyici salondan kaçmak ister!... Ama, "ayıp olmasın" diye azı dişine dek bütün dişlerini sıkarak, oyun bitiminde ayağa fırlayıp, anlamadığı "şey"i avuçlarının içi patlayıncaya dek alkışlar, alkışlar, alkışlar... Sonuç, büyük bir hüzün olarak sonbahar yapraklarının turuncu renklerine iltica eder...
Sosyalist Sanatçı Hilmi Bulunmaz
***
Tıklayınız: "Melih Cevdet Anday 100 Yaşında (1): 'Müfettişler' (ADT)"
