Renkli yaşamın canlı kanlı göbeğinde değil; "isli, paslı, pisli, puslu, sisli" kuvözde kımıltısız durup, bulanık gözlerle bizi süzen Türkiye tiyatrosu, gerçek anlamda yaşayamıyor... Tiyatrocuların, İnternet dünyasına iltica edip, sanal âlem tutkunu olmaları benim görüşümü kuvvetlendiriyor...
Geniş anlatılacak bir konu bolluğu olan tiyatro eleştirmenliği, bağımsız ve özgür bir yazı konusu olmak yerine, Anık'ın "Dokunuş"una küçük bir kaz tüyü fiskesi olarak eklemleneceği için, kısa kesmek istiyorum!...
Melih Anık'ın yukarıda okuduğunuz ve/ya bir başka yazı demeti için de klavye şakırdatmak yerine, Anık'ın "tiyatro namusuna olan tutku"sunu vurgulamayı düşünüyorum... Zaman zaman kısa dönemli bâzı çelişkiler yaşamış olsak bile çıkar gözetmeyen bir yazar olması nedeniyle, Anık'ın tiyatro anlayışına yakın bir yerde duruyorum! Aynı zamanda bir tiyatro eylemcisi olduğum için, sözlerimin tam kaç ayar altına tekabül ettiğinin bilincindeyim. Anık, her ne kadar Shakespeare ve "evrensel tiyatro" anlayışını kapsayan tiyatro genişliğine sahip olsa bile, bize özgü, özgün, özgür tiyatro oluşumu için engebeli tiyatro patikasını genişletmek için büyük bir çaba harcıyor. Tiyatro sanatından maddî anlamda zerre kadar çıkar gözetemeyen Anık'ın aldığı solukların sayısını, düşüncelerini inşa ettiği beyninin kıvrımlarını algılayabilecek bir sezgi gücüne sahibim. Ne var ki, dâvâlarım, ülke dışına çıkışlarım, tiyatro dünyasındaki "egolar" egemenliğiyle cebelleştiğim için Anık'ın hakkını Anık'a vermek çok zor!
Buradaki "okur yorumu" bölümünde bile bir iki ateş böceği kıvılcımı çakmak Anık'ın daha derin yazılar yazmasına neden olur kanısındayım.
Sosyalist Sanatçı Hilmi Bulunmaz
***
Bu yazı Melih Anık'ın "Dokunuş"unda yayınlanmak üzere yazılmıştır!...
