ey berkin

kara ağızlarından kapkara salya akıtanlar öldürdü seni

adâlet adâlet diye inleyerek adâleti katledenler öldürdü

insanlığın yüz karası alçaklar kirletirken hayâtlarımızı

lorca maskesiyle sahneye çıkıp yeniden öldürdüler seni

akan kan renkli çanağı yalayan kudurmuşlar öldürdü

öldürdüler senin keskin sesini yavaş yavaş öldürdüler

onlar ki ağızlarında kan gözleri kan içinde öldürdüler

barbarlarla vandalların alçak ruhlu çocukları öldürdü

renkli misketlerinde daha kaç bahar saklıydı ey çocuk

fırından yeni çıkmış alın teri birikmiş sarı sıcak ekmek

nice imgeler kara bir kuğunun kanadında sıra bekler

senden annenden babandan bütün ülkeden utanırım

imgeleri birer tespih tânesi gibi diziveremem dizelere

ölürüm ölürsün ölür ölürüz ölürsünüz ölürler lorca

sâhi senin zifte batmış kapkara kaşların ne kadar da

benziyor zifte batmış kapkara kaşlı lorca'daki kaşlara

titrer ayaklarım ve ellerim titrer uyku girmez gözlerime

adını ağzına almaması gerekenler sakız gibi çiğner seni

ölmüş kuşların kanatlarını kemiren sırtlanlar gibi çiğner

ey berkin kirli erkin paslı çanağını yalayanlar seni çiğner

senin haykırdığın sloganların düşlerindeki insanlar var

kalk haykır adını kirletenlere lorca'nın ince lirik sesiyle

haykır berkin halkın adâletini ve haykır kıpkızıl devrim

ah benim berkinim ah benim berkinim ah berkinim ah

hilmi bulunmaz
on yedi mart iki bin on dört