Bulunmaz, iki bardak çay içtiğinde eline "Yeni Tiyatro Dergisi"ni alıyor!

İran'ın başkenti Tahran'da kaldığım beş günlük süreçte, gazete olarak Cumhuriyet'i okurken, kitap olarak yeniden "Anlatmak için Yaşamak"ı okudum. Bunların yanı sıra, "en saygın ve yaygın tiyatro dergisi" Yeni Tiyatro'yu okurken, LİNÇÇİ olmamasının getirdiği ferahlık dışında ne yazık ki büyük bir keyif alamadım. Bunun en derin nedenlerinden biri, dergi yazarlarının net ve somut olamamaları!... Özellikle, Ebru Aklar'ın "Türk Tiyatrosunda Tasarım Kökenli Bir Yönetmen: Nurullah Tuncer" yazısını okurken zaman zaman mide gaz sancıları çektim. Benim dostça uyarım şu: LİNÇÇİ olmamak, başlı başına bir yeterlilik değil. Asıl olan, entelektüel estetik oluşturma kaygısına sahip olabilmektir. Unutmayın!

Sosyalist Sanatçı Hilmi Bulunmaz