Melih Anık
15 Ocak 2014
Büktel önce "metinde yok" diyor, arkasından "orijinal metinde yok" diyor. Onun "orijinal metin" saydığı kendi bildiği. Bende, Mitos-Boyut'un yayımladığı kitap var. Büktel, kendine o kadar inanmış ki, hemen suçluyor, kuşku yaratıyor:
"Metni okumamışsın"
"Sansürcüsün"
"Alıntı yapamıyorsun"
İki yıldır da o kitabın baskısını bulamamış. Aramış mı acaba? Mitos-Boyut'a sorsa bulurdu. "Abuk metinden bazı ögeleri nasıl beğendiğim" ile ilgili yaptığı küçümseme içeren imaları üzerinde ise durmaya hiç niyetim yok.
Daha da ilginç olan "öksüren adamın yastıkla boğulmasını metinden çıkarmakla suçlamanız, metni okumadığınızı kanıtlıyor. Çünkü o sahne metinde zaten yok." diye başlıyor. Ben "kitaba bakın" dediğimde "KİTAPTA NE BULACAĞIMI SÖYLEMİYORSUNUZ Kİ..." diyor... İddia eden o, iddiayı unutan da o...
"lütfen bana talimat vermeyin!" diyen Coşkun Büktel'in yazdığı "twit"lerde verdiği "akıl"ları okuyun.(Bunu da "emir" diye sadece Coşkun Büktel okur.)
Geçmişteki twit yazışmamızda Coşkun Büktel ile konuşma yukarıdaki örnekte olduğu gibi bir önceki twit'i bir sonra değiştirmeye benzer "atraksiyonlarla" çok uzun sürdü ve "abuk sabuk" bir yere gitti.
(Kaynak: Dokunuş)
***
Oyun'un notu: Bâzı sözcükleri kırmızı ile belirgin hâle biz getirdik...
