Seyirciyle dolu bir salonda, sahne üzerinde tek başınıza olduğunuzu düşünün. Bütün ışıkların size dönük olduğu baş döndürücü bir parlaklık içinde salondakilerin ağzınızdan çıkan fısıltıyı bile duymak için nefeslerini tutarak beklediği o müthiş sessizliği... Gözlerinden sinerji alacağınız, o kurgu dünyanızı birlikte kuracağınız, repliğinizi unuttuğunuzda bir yolunu bulup durumu toparlayacak hiç kimse yok. Üstüne üstlük, seyircilerin en az bir saat sıkılmadan sizi dinlemeleri gerekiyor. Ne yapardınız böyle bir durumda kalsaydınız?
Bu mesleğin eğitimini almaya başladığım yıllarda, değil bir saat, bir an bile o sessizliği yaşadığımı düşünmek tüylerimi diken diken ediyordu. O karanlık ve sessiz salonda... Tek başına... Ve tiyatro...
İşte, tiyatronun gücü tam da güçsüzlük anı denilen o yerde başlamıyor mu gerçekten?
Kodeks Yayınevi
Cagaoglu Yokusu, Kemaliye Han, 6/7 Cagaloglu, Istanbul
(Kaynak: tiyatronline)
