Toparlayacak olursak bir antik yunan felsefesi bir insanın sorgulayabilmesi, kendini ifade edebilmesi ve bu sayede toplumda kabul görmesine oldukça vurgu yapıyor. Tabi ki bir çok zaman bu durum tragedyalarda bir hübris kaynağı olarak da görülüyor. Nasıl ki sfenskin enigmasını çözen Oidipus, kendi verdiği sözlerin cezasını çekiyor, Antigone belagatin sınırlarını aşarak tanrılar adına konuşmaya gidiyorsa… Aristotales, bütün bunların karşısında Poetika’da[3] bu aşırılığı eleştiriyor: “Virtue is disposition to choose the mean”.
1 - Sokrates
2 - Thales
3 - Anaksimandros
4 - Bilalakaros
1 - Sokrates
2 - Thales
3 - Anaksimandros
4 - Bilalakaros