Macide
Tanır’ın hemen arkasından Tekin Akmansoy’un bizi bırakıp gidişini de
şaşkınlıkla seyrediyoruz.
Neden
şaşkınlıkla?
Çünkü
seyircilerinde her zaman çok canlı anılar bırakan, bu düşünce yetileri çok
yüksek insanları yok edecek, böylesine korkunç bir olgu gerçekle karşı karşıya
kalıncaya kadar aklımızın ucundan bile geçmiyor da ondan!
Ölüm,
Tekin Akmansoy ile de zavallı benliğimiz üstüne çöken, sonra da çekip giden bir
güç.
Tekin
Akmansoy gibi birinin hep gülümseyen yüzünü soldururken, ölümü bir kez daha
“alçak” olarak nitelendiriyoruz.
Yaprak
dökümü sürüyor.
Düş
kurma gücümüz dumura uğruyor.
Topluma,
tiyatro sanatına kattıkları için, Tiyatro Eleştirmenleri adına Tekin
Akmansoy’un önünde saygıyla minnetle eğiliyoruz.
Alkışının
ve ışığının bol olmasını diliyoruz.
