sen solan gülleri kokluyorsun çok büyük bir telaşla
serseri bir kurşun delip geçerken imgeyi vınlayarak
asla yağmayacak karlar birikiyor senin ayaklarında
ağır ağır silkelenip yavaş yavaş kalkarsan ayağa
ki kan çiçekleri fışkırır seninle birlikte arş-ı âlâya
yüzündeki solan güller savrulur acı bir çığlık atarak
karların asla ulaşamayacağı uzaktaki sarı tarlaya
bak duyuyor musun bir tren daha savruldu dağa
sesi yankılanıyor taşa toprağa ve bütün kâinata
kar yağmasın gül solmasın kâinat susmayacak
yüzündeki çizgiler kayboluyor birer birer dağlarda
hilmi bulunmaz
yirmi sekiz aralık iki bin on iki
