senin eline o kalemi ben vermedim
sen kendin aldın
peki
şimdi
aç kalınca neden ağlıyorsun yüzüme bakarak
ve neden hesap soruyorsun bana
neden aç kaldım ben diye
ben mi dedim sana
eline kalem al ve yazı yaz durmadan
senin eline aldığın o kalem
seni zengin edecek sandın değil mi
hem zengin olacaktın birdenbire
ve hem de halka yalan söyleyecektin
ama halk uyandı şimdi
yemiyor senin gibi geyiklerin nanelerini
ve okumuyorlar kendilerini anlatmayan hikâyeleri
dinlemiyorlar işlerine yaramayan şiirleri
madem
elini rahatsız ediyor kalemin
bırak onu ıssız bir ormanın kıyısına
belki ağır ağır yeşerir
ve küçük bir fidan olur
büyük bir hırsla terleyen kalem
hilmi bulunmaz
yedi kasım iki bin on iki
