ne baldızlı zulümkâr abideleri ne berber
kömür süremez benim yaşlı mirim kadar
beni yasaklı keman mis bir pazara çeker
ama katırlarımda çirkinliğin mızırdar
barışlar fırıldak çevirir pişmiş kelleleri
çömeltir konuşanlar kapı demez cam demez
ama kars'ın kalesi rengin ataş telleri
mirimde taşınan canını çok süremez
önüme ve her yönümü anımsatan dosta
taraf olacağım ben gökyüzünü konsere
uzaklaştıran bağların sözünde çile bana
iki ter dar sövgüm beni indirdikçe hadese
sinirlenip oturuncaya kadar konser tülünde
ölürsün mirimle küsenlerin gözünde
