Bir tek kuruş olsun hiçbir menfaat gözetmemekle birlikte, maddi-manevi bütün gücünü katarak temelini attığı "Basın Müzesi Tiyatro Bölümü" için elinden gelen her şeyi yapmasına karşın, ne zaman ki düzen karşıtı, örnekse Bertolt Brecht'in yazıp Mine Ergen'in proje hâline getirdiği "Carrar Ana'nın Silahları" oyununu sahnelemeye başladığında götüne tekme atılan Bulunmaz Tiyatro Genel Sanat Yönetmeni Sosyalist Sanatçı Hilmi Bulunmaz, kapının önüne konulduğu Ağustos 1989 tarihinden bu yana Basın Müzesi yöneticilerini asla ve kesinlikle affetmiyor. Herhangi bir maddi çıkarı, kişisel menfaati söz konusu olmamasına karşın, kendisiyle halkı arasına girerek, tiyatro yönetmenliği vasfını ilga ve imhâ etmek için, Basın Müzesi yöneticilerinin ellerinde müthiş bir avantaj vardı: Kendisiyle yazılı bir sözleşme yapılmamış olması!...
Sosyalist Sanatçı Hilmi Bulunmaz'ın kurup yönettiği "Basın Müzesi Tiyatro Bölümü" sadece ve yalnızca tiyatroyla sınırlı kalmayıp, Ali Poyrazoğlu'ndan Ayla Algan'a, Aziz Nesin'den Genco Erkal'a, İbrahim Balaban'dan Macit Koper'e, Melih Cevdet Anday'dan Sennur Sezer'e, Taner Barlas'tan Zeliha Berksoy'a dek onlarca, neredeyse yüz civarındaki sanatçıyla Basın Müzesi müdavimlerini "karşı karşıya" getirme başarısını gösterdi. Bu başarıyı, Basın Müzesi yöneticileri sayesinde değil, Basın Müzesi yöneticilerine rağmen elde etti. Hilmi Bulunmaz, bu başarıları elde ederken, kendine, halkına, tüyü bitmemiş yetime güveniyordu, hâlâ aynı güven duygusuyla toplumsal mücadelesini sürdürüyor!
Oysa Basın Müzesi, sadece ve yalnızca bilimsel, estetik, ideolojik, kültürel, mimarî, örgütsel, sanatsal, tiyatral olarak değil, fiziksel olarak da hızla, hem de şimşek hızıyla çürümeye devam ediyor!
