yoksulların sanatıdır şiir
sessiz ve hızlı giden uçak trenlerin yerini tutmuyor patron
yakınsadığım tüm hediyeler benden hızla uzaklaşıyor
hiyerarşi kurbanı kesilmiş hem de vakti gelmeden
benim bundan haberim yok patron
zonklayan kemanımın akordu yapılamaz mı telefonun "la" sesiyle
çingeneler keman çalsın ben şiir yazacağım patron
senin keyfin hep gıcır
dervişin meczup her daim
öyle deme be patron
yoksulların sanatıdır şiir
ne de olsa ben şairim sen borsada çürüyen bir ceset
çingeneden almaz zenginler çiçeklerini bilirsin
çingeneler keman çalsın ben şiir yazacağım
böyle acımasızca değme yaralarıma kanatırsın
özerk aşklarım henüz evrilmedi özgürlüğe
imgelem için savaşmazsam beynim orospu olsun
muktedirler küfürlerimi götürüp senin suratına çarpsın
tekneler yanaşınca sessizce hırçın köpüklü kıyıya
sevinç neymiş görürsün seni hain renkli tufeyli
çingeneler keman çalsın ben şiir yazacağım patron
oğuzcan önver
on ağustos iki bin on bir
