insanları
en çok da çocukları seviyordu
o adam
paltosunun cebinde sıcak bir türkü
ve
gömleğinin içinde korkunç bir yürek taşıyordu
o adam
özlediğinde insanların dert kokan soluğunu
kar renkli türkü söyleyen yüreğini içinden çıkarıp uçuruyordu
o adam
insanları
en çok da çocukları seviyordu
hilmi bulunmaz
yirmi üç ağustos iki bin on bir
