Oğuzcan Önver, TUTKAL adlı romanını hazırlamakla meşgul!***
TUTKAL'dan tadımlık:
Benim için, nefes almak bile, başlı başına uğraştırıcı ve çok zor bir işti. Bu dünyaya, sanki birileri tarafından, zorla, iteklenerek getirilmiştim. Dönmek istesem de, bir türlü geri dönemiyordum.
Etrafımda, halinden memnun insanlar vardı. Güç, güzellik, para, popülerlik, sevgili, ün için yaşayan, "halinden memnun ve haliyle alçak insanlar"dı bunlar! Hepsi, sonsuza dek, "halinden memnun ve haliyle alçak insanlar" olarak kalacaklarından, sürekli olarak kazanmak istiyorlardı.
Etrafımdaki "halinden memnun ve haliyle alçak insanlar"; evrensel sorunlar, varoluşçu buhranlar, yoksulluk, barış, tanrı, gözyaşı ve kan... gibi konularda hiçbir zaman kafa yormuyorlar ve bu insanî kavramlar, bunların hiçbirinin asla umurlarında değildi!
Etrafımdaki bu alçak insanların hayalini; şehvetli bedenler, burjuvazinin piçi konformizmin rahatlatıcı imkânları, çevreleri tarafından beğenilme istekleri, kendilerinden "zayıf" insanları sömürme gücü süslüyordu.
"Hepsi kurduğu hayallerde boğulsun"du!
***
"Başarabildiğim tek şey ölmek olacak!" diyen Sâdık Hidâyet'i ve şüpheci adam René Descartes'i düşünüyorum.
Şüphesiz ki, benim de başarabildiğim tek şey ölüm olacak!
