Tiyatro... Tiyatro... dergisinde yalana karşı savaşım veren bir yazarla karşılaşmak, hoşumuza gitti. Genel geçer sözlere yaslanarak, magazinel röportajlar yapan Özlem Özdemir, Emre Koyuncuoğlu ile yaptığı söyleşinin sonunda önemli bir saptamada bulunuyor. Aktarıyoruz:Cevaplardan...
..................Sorulara...
(...)
Pekala, on beş yıl sonra sizin dediğiniz gibi olmasını diliyorum ama ben pek iyimser sayılmam bu konuda (diyorum buruk bir tebessümle. Geleceğe dair umudumun her gün biraz daha azaldığını içimin en kuytu köşelerinde bile duyumsadığım bugünlerde, inanan insanlara inanmakta da zorlanıyorum elimde olmadan). Ama medyadan nefret ediyorum. İnsanların en büyük derdi ve silahı olduğunu, o silaha karşı bir arada olmamız gerektiğini düşünüyorum. O görsel dilin ne kadar yalan olduğunu ve karşısında tiyatronun marjinalleştirilmesinin çok büyük bir politika olduğunu düşünüyorum. Bu politikaya da kültür alanından da çok insanın hizmet ettiğini düşünüyorum.
(...)
(Bakınız: Haziran 2008, sayı 190, sf.25)
