Hakan Urcu"(...)
Dumrul (Fatih Topçuoğlu), birazdan kazanacağı para ve unvanın şehvetinin yolunu açacak köprü yapımını ve “gelir”-“gider” dengesini, canlarına izah etmesi sonrası görüyoruz ki, günümüzde geçerliliğini yitirmeyen, gücün rasyonel düşünce ve mantıktan değil, delilikle şiddetin birlikteliğinden yana olduğu, oyuncu aşırıya kaçmayan bir üslupla metni sahneye taşırken, yaşanan traji-komik belirtilere, yüzünden bir türlü eksik olmayan, ancak delilik ifadesi yerine yaramaz bir çocuğun ifadesinde Dumrul’u araması ve buna şizofreniyle bütünleşmiş histerik fiziksel tepkimeleri de eklemesi, karakterin yapısını metinden başka diyarlara ve belki de sadece Yücel Erten’in bildiği diyarlara götürmesine neden olmuş. Öz ve biçim uyumsuzluğu yada oyunculukta üslup sorunu diyebiliriz kanımca.
(...)"
(Bakınız: Urcu, "BİR DELİ: DUMRUL"
