24. 02. 2007 tarihini taşıyan bir yazıyı bugün (9 Mart 2007) okuyabildim...Üzerinde daha sonra duracağım bu yazının, okurlarımız tarafından okunmasında yarar var...
Herşeye karşın, yazının bir bölümünü buraya aktaralım:
İATP-G EĞİTMENLER KOMİSYONU'NDAN AÇIKLAMA: DİKKAT TACİZ VAR!...
Mağduriyetler artıyor...
Susmayalım!
Bundan yaklaşık sekiz yıl önce Beyoğlu’ndaki İnsancıl Atölyesi’nin bir bileşeni olan Özgür Sahneli kadın oyuncuların oluşturduğu bir tiyatro grubu, eğitmenleri/yönetmenleri Mehmet Esatoğlu’nun fail durumunda olduğu bir cinsel taciz vakası sonucu dağıldı. Burada tiyatro yapan 11 kadının bir kısmı bu olaydan sonra ya tamamen tiyatrodan koptu veya çok zorlu geçen mücadelelerin sonrasında yeniden tiyatro yapmaya başladılar. Tiyatro eğitmenliğini çalışma yaptırdığı kadınları taciz etmek ve özel hayatıyla ilişkili çeşitli vaatler vermek üzerinden kuran Mehmet Esatoğlu’nun “teatral taciz vakası” aynı dönemde bir tiyatro yapısının da sonu olmuştu. Amatör Tiyatrolar Çevresi (ATÇ), Özgür Sahneli kadınların gündeme getirmesiyle meseleyi tartışmaya açmış ve cinsel taciz vakasını “bir eğitmenin mesleki suiistimalinin şiddetli bir sonucu” olarak değerlendirmişti. Ancak tahmin edileceği üzere, tartışılan “suçun” çeşitli tarafları oluşmuş, ATÇ içindeki grupların büyük bir kısmı ve bu olayı ataerkinin kadın bedenine tahakküm etme cüreti bağlamında ele alarak değerlendiren Kadın İnisiyatifi, olayın ciddi bir etik sorunun göstergesi olduğunu dile getirmiş ve ilkesel bir prensibin ihlaline dikkat çekmiştir: Eğitmenlik etiğindeki yozlaşma.
Yazının tamamını okumak için; http://iatp-web.org/headline.asp?act=view&hid=80
